Częstotliwość moich praktyk magicznych zależy od tego ile dzieję się albo nie w moim życiu.
Jak wiem że może coś nastąpić gdy rzucę się w wir życia odprawiam rytuał mający na celu, ochronić mnie od niepożądanych zdarzeń i ewentualnie pomóc mi w realizacji zadań. Jednak bieg wydarzeń jest zbyt chaotyczny. Nie sposób wpływać na wydarzenia nie mając ich najmniejszego zarysu- jasnowidzem nie jestem. Przełomowe zdarzenia mogę nastąpić w najmniej oczekiwanych momentach, tak że nie miał bym czasu ani możliwości wykonania wyszukanej praktyki. Wtedy pomocne mogą okazać się: amulet na którym koncentruje swoją uwagę, oraz wizualizacje. W nagłych zdarzeniach nic innego by mi nie pozostało jak wizualizacja pewnych istot o dość podłużnym kształcie, które niczym liany Tarzana wiszą dokoła mnie chroniąc, dając natchnienie i odwagę. Wierzę też że mogły by jak bicz, lub jęzor jaszczurki strzelić w jakimś kierunku wprawiając w ruch najłatwiej istoty żywe, albo jak mglisty wiaterek polecieć przenikając wszystko.
Wtedy powtarzam sobie w myślach "nie pozostaje trochę w świecie i trochę poza nim" Działanie na planie fizycznym wzmocnione magią a na eterycznym wolą i działaniami.
Gdy wir życia wyrzuci moją bladą dupę na ukierunkowane prądy, wiem mniej więcej co może nastąpić a co nie, mogę naprawdę dużo. Są to już poważne kwestie jakich mało więc i rytuał może być bardziej wyszukany. Na tych wodach warto też wykorzystywać magię do pomniejszych celów by uświadomić sobie że zrobiło się naprawdę wszystko. Mogę się przecież zawsze przeżegnać amuletem węża kreśląc pentagramy.
Lubię też dzięki magi rozwijać swój magiczny umysł, szukając natchnienia, wiedzy itp. itd.
Magię wykorzystuję więc zarówno w szczególnie ważnych kwestiach jak i w osiągnięciu pomniejszych celów.

"GENERALNIE P[OSTANOWIŁEM POWAŻNEIJ SIĘ WZIĄĆ ZA SZTUKĘ I BYĆ BARDZIEJ HARDCOROWY (ZAANGAŻOWANY)."

Generalnie zawsze miałem problem z motywacją wobec swojego rozwoju bo korzystam z swojego potencjału "na życzenie" i nie ukrywam że mam cichą nadzieje że to forum zarazi się naszą obecną motywacją(moją i nnnm'a) ponieważ myślę że wielu pozwoli to rozłożyć skrzydła. Musimy po prostu stworzyć tutaj taki mikroklimat który sprzyjać będzie nakręcaniu innych użytkowników do praktyki i dyskusji, co doprowadzi do jakieś stałej "aktywności"(no bo inaczej tego na razie napisać nie mogę) na pięknym forum Dark'a ^^

Miło także że i ty Dziki Wężu dorzuciłeś swoje 3 grosze, a że się tak zapytam: "W nagłych zdarzeniach nic innego by mi nie pozostało jak wizualizacja pewnych istot o dość podłużnym kształcie, które niczym liany Tarzana wiszą dokoła mnie chroniąc, dając natchnienie i odwagę. Wierzę też że mogły by jak bicz, lub jęzor jaszczurki strzelić w jakimś kierunku wprawiając w ruch najłatwiej istoty żywe, albo jak mglisty wiaterek polecieć przenikając wszystko."

Co to za istoty o podłużnym kształcie, odnosisz się do postaci humanoida czy po prostu węża?

Odpowiedź dla Maya to węże. Najłatwiej jest mi je zwizualizować ponieważ zawsze podczas odpędzenia są moją barierą ochronną. Kreślę właśnie w przestrzeni linie falowane, dzięki czemu łatwiej przychodzi mi wyobrażenie sobie tych podłużnych istot. Tak więc nawyk z odpędzenia stał się moją ulubioną wizualizacją.

Muszę też napisać że każde zdarzenie które jest w stanie wznieść moją duhowość jest dla mnie najważniejszym dziełem i powołaniem. Dzieła takie są wyryte na lśniącej skale góry mojej duchowści, zostawiam je za sobą wspinając się jeszcze wyżej. Niestety takich zdarzeń jest niewiele. Każde zdarzenie na mojej skarpie jest przełomowe, skończyły się czasy zamglonej niziny i zielonego wzgórza. Tutaj muszę podciągnąć się i wczołgać tam gdzie skarpa odbiega trochę od pionu, albo przeskoczyć wielką przepaść prawdziwym kocim trójskokiem.  Muszę kierować się zarówno wiedzą jak i mocą, światem rzeczywistym i mistycznym. Dlatego przed każdym takim wyczynem rozdzielam swoje magiczne siły  na automatyczne działania dzięki którym nie stracę z oczu swojego celu, oraz szaleńczo szalone które dadzą wszystko to czego nie da rozum. W toku szaleństwa nie przeskoczył bym szybciej i więcej przepaści, była by to niemożność zaprzestania działań magicznych grożąca spadnięciem. Każda przepaść każda stroma skała wymaga odpowiedniego początku i końca wyczynu.
Po niektórych wyczynach zdarzało mi się chyba odczuwać obecność cenzora psychicznego w mojej czaszce. Objawiało się to tym że po zakończeniu działania magicznego nie bardzo wiedziałem co robiłem i kim byłem przez te nie wiem sekundy, minuty, kwadranse albo sam po prostu nie chciałem uświadamiać sobie tego. Bardzo ekscytujące doświadczenie,  jakbym był wybudzony z bardzo ciekawego, tajemniczego i podniecającego snu nie chcąc znać jego treści.
Przedstawiłem pokrótce górę która mieści się w mojej czaszce, przez to raczej nie może mieć nieskończonej wielkośc. Każdy m.n.p.m. ma tutaj znaczenie, tak jak każdy nowy widok tej krainy zwanej duchowością.