Podczas gdy systemy magiczne zazwyczaj opierają się na mapie duchowego i fizycznego wszechświata, takiej jak Drzewo Życia, Magia Chaosu opiera się na bardzo niewielu zasadach, które streszczają podejście tego systemu do magii (nie są jednakże uniwersalnymi aksjomatami i można je potraktować dość swobodnie)

1. Unikanie dogmatów. Mag Chaosu pilnuje się, aby nie popaść w dogmatyzm, chyba, że jest to część przyjętego przezeń na określony czas systemu wierzeń. Dlatego Magowie Chaosu mają prawo zmieniać zdanie, zaprzeczać sobie samym i posługiwać się na przemian argumentami słusznymi i niesłusznymi. Wiadomo, że wkładamy mnóstwo energii w to, żeby mieć rację - co złego w posiadaniu racji *czasami*?

2. Liczy się przede wszystkim osobiste doświadczenie . Innymi słowy, nie przyjmuj za pewnik tego, co mówię, tylko sprawdź to. Magia dość ucierpiała od teoretyków przekazujących z czystego lenistwa przestarzałe informacje i mity. Czasem dobrze jest spytać takiego człowieka o coś niecodziennego tylko po to, żeby zobaczyć, jak sobie poradzi z odpowiedzią. Niektórzy prędzej zaleją nas mało sensownym słowotokiem niż przyznają się, że nie znają odpowiedzi, podczas gdy autentyczny adept powie, że nie ma pieprzonego pojęcia. Magowie Chaosu doszli dość wcześnie do tego, że gdy już raz się uwolni magię od dogmatów, osobistych wierzeń, postaw i anegdot dotyczących poszczególnych technik, można ją opisać w dość prosty sposób.

3. Doskonałość techniczna. Jedną z błędnych opinii na temat Magii Chaosu jest to, że daje ona adeptom prawo robienia, cokolwiek zechcą, i w ten sposób pozwala na to, by podchodzili z lekceważeniem do samodyscypliny i autoanalizy itd. Nie. Magia Chaosu podkreśla, że z daną techniką należy eksperymentować do otrzymania pożądanych rezultatów. Nauka magii wymaga rozwoju pewnych cech i umiejętności, a jeśli chcesz się włączyć w najdziwniejszy jej nurt, czemu nie uczynić tego w najdoskonalszy sposób?

4. Odwarunkowanie. Paradygmat chaocki za jedno z podstawowych zadań maga uważa odwarunkowanie się z poglądów, postaw i iluzji dotyczących jego samego i świata. Nasze ego jest ułudą stabilności "ja", które podtrzymuje swoje istnienie czyniąc rozróżnienia: czym jestem/nie jestem, co lubię/ czego nie lubię, przekonań politycznych i religijnych, upodobań seksualnych itp. - wszystko to służy utrzymaniu stabilnego obrazu siebie, zaś małe odstępstwa od tego dają nam poczucie naszej wyjątkowości i indywidualizmu. Dzięki ćwiczeniom odwarunkowującym możemy zwiększyć zakres naszej swobody poruszania się po rzeczywistości, zmniejszyć nasze przywiązanie do naszych wierzeń i egofikcji, co pozwoli je swobodnie modyfikować wtedy, gdy będzie to przydatne.

5. Różnorodność podejść. Jak wspomniałem, tradycyjne podejście do magii to wybranie jednego systemu i pozostawanie w jego obrębie. Chaocki punkt widzenia zachęca do eklektycznego podejścia do rozwoju i Mag Chaosu może wybierać sobie, cokolwiek uzna za pożyteczne, z systemów magicznych, fikcji literackiej, telewizji, religii, sekt, parapsychologii itp. Oznacza to, że jeśli zapytasz dwóch chaotów jednocześnie, co teraz robią, rzadko okaże się, że to samo. Dzięki takiemu podejściu trudno jest jednoznacznie zakwalifikować Chaos, co martwi tych, którzy odczuwają potrzebę jednoznacznego określenia wszystkiego i nadawania etykietek.

6. Gnoza. Jednym z kluczy do mocy magicznych jest zdolność do wchodzenia w odmienne stany świadomości aktem woli. Niektórzy chcą wyraźnie oddzielić te stany od normalnej świadomości, ale prawda jest taka, że przybieramy wiele pośrednich stanów świadomości - marzenia, "autopilot" (gdy wykonujemy coś bez myślenia o tym) i różne poziomy uważności. Jeśli chodzi o magię i dobrowolne, intensywne stany zmienionej świadomości, to możemy te stany podzielić na hamujące i ekstatyczne. Do tych pierwszych zaliczymy techniki takie jak joga, medytacja, kontemplacja, wróżenie, oraz deprywacja sensoryczna, podczas gdy do drugich - mantrowanie, taniec, trans, pobudzenie emocjonalne i seksualne.